Oké even back to basics..

Ik ben in de 30, en ik heb de nodige ups en downs en lessen ervaren als het om zelfvertrouwen gaat.
En ik weet 1 ding, het is niet altijd makkelijk, maar het is wel altijd mogelijk!

Zelfvertrouwen is namelijk leerbaar.

Niet iedereen heeft een veilige start gehad, dus niet iedereen heeft van huis uit meegekregen hoe je op jezelf kan vertrouwen.

En al heb je dat wel. dan nog kom je momenten in je leven tegen dat je gaat twijfelen.

Het moment dat je erachter komt dat je volgens de normen van familie en docenten hebt geleefd, en wilt weten wat jij van jezelf mag verwachten..
Het moment dat je erachter komt dat je maar 1 leven hebt, en niet doet waar je blij van wordt, maar niet weet ‘hoe nou verder’..
Het moment dat je beseft dat je relatie je niet gelukkig maakt, maar je jezelf afvraagt wie je ook al weer bent zonder die persoon…

Allemaal ‘oh crap’ momenten die vroeg of laat voorbij komen fietsen en waar je ‘iets mee moet’.

Je kan dit natuurlijk in je uppie gaan uitzoeken, en dat zal je ongetwijfeld ook best gaan lukken, het duurt alleen wel vaak een paar jaar.
Je kan naar een therapeut gaan, en je identiteitscrisis helpen uitpluizen.
Je kan het ook negeren in de hoop dat het een fase is die over gaat.

Of je kan mij een mailtje sturen om te vragen of ik eens naar je situatie wil kijken.
Daar ben ik altijd toe bereid.